Bij een oud werkgever in het onderwijs werd eens iets nieuws geïntroduceerd. ‘A Growth Mindset’ als groeimodel voor ontwikkeling. Continuous Improvement als model voor constante verbetering. Je kunt zo gek niet verzinnen of er bestaat wel een hippe term voor. En toch bestaan er mooie parallellen tussen de ontwikkeling van kinderen binnen het onderwijs en het polijsten van de ruwe groeidiamant van
ons Mini-team. Geloven we dat er ruimte is voor groei of berusten we in vaste patronen. Growth Mindset versus Fixed Mindset. Naar mijn volle overtuiging is de ontwikkeling van dit Rugbyteam zoiets als de snor van je vader.
Persco…
Op dinsdagavond verschijnen ze nogmaals op TV. Terwijl de mini’s hun uiterste best weer doen tijdens de dinsdagavondtraining, geven Mark en Hugo een nieuwe stand van zaken. Het monster dat verslagen leek, richt zich langzaam weer op. Het aantal besmettingen groeit en ook het aantal opnames neemt toe. De IC’s worden weer belast en de doorgang van ‘reguliere’ zorg komt andermaal onder druk te staan. De nieuwe maatregelen die aangekondigd worden, hebben ook betrekking op ons zaterdagochtend-momentje. Vanaf dit weekend wordt een toiletbezoek in het clubhuis hetzelfde als een bezoek aan de voormalige D.D.R. Pas na verificatie van je QR-code, een password, irisscan en DNA-swab kun je de blaas even ledigen. Zo erg zal het toch niet worden?
5×12…!
Afgelopen weekend was Alkmaar de plaats delict. Bij aankomst zijn de velden al uitgezet en wederom spelen we op echt gras. De zachte ondergrond geeft mee als je erop loopt. De noppen onder je kicksen worden verzamelplaats van blubber, gras en prut. Behoedzaam wordt tijdens de warming-up kennis genomen van de condities. Vandaag staat er 5×12 minuten op het programma. Tweemaal Alkmaar, tweemaal
Haarlem en eenmaal Amstelveen. 1 helft, 1x 12 minuten om de huid duur te verkopen.
It’s beginning to look a lot like…
Christmas…? In de eerste wedstrijd wordt the Pride of Purmerend (PoP) geconfronteerd met stevige tegenstand. Een goed geoliede machine die vanaf de kick-off de druk er stevig op zet. De duimschroeven worden stevig aangedraaid en we kunnen er maar moeizaam mee omgaan. De druk is vaak hoog en we blijven terrein prijs geven. Zo links en rechts worden wat vroege kerstcadeautjes gegeven, die de Muggen maar wat graag uitpakken. Dit sterke team uit Haarlem laat de groep uit Waterland alle hoeken van het veld zien, gelukkig zijn het er maar vier.
Get your stuff together…!
De tweede 12 minuten wordt er al beter tegenstand geboden. De PoPpers staan iets geconcentreerder op het veld en laten zich de kaas minder van het brood eten. De organisatie staat wat beter en we hebben soms zelfs even controle over de wedstrijd. We domineren nog niet, maar hebben de zaakjes beter voor elkaar. Zo nu en dan lijkt vermoeidheid een rolletje te spelen. We zijn met 13 spelers op weg en
hebben maar 1 wissel. Dat is relatief weinig rust in deze fysieke tweestrijd.
The Devil is in the details…! La Donna e mobile
In het 3e en 4e potje van vandaag gaat er altijd wel iets goed. Nu weer de ruck, dan wordt er weer beter getackled. De scrum staat goed of we kicken naar behoren. Toch gaan beide potjes (flink) verloren. De ploeg worstelt een beetje met de details.
Als het toch gaat lukken om alle onderdelen van het edele Rugbyspel goed uit te voeren, dan rollen we iedere tegenstand met grasmat en al op. Details, details, details… Kijk je bij de ruck naar beneden of vooruit, loop je met je pocket, tackle je met je handen of schouders.
The devil is in the details.
Als je wilt spelen, moet je wel de bal hebben…maar dat is logisch…!
Het lijkt bijna Cruijffiaans om te zeggen, maar het is wel waar. Onze PoPpers zijn soms te bescheiden en laten de ovale bal nog wel eens op het gras liggen. “Pak op dat ding en speel ermee” lijkt het devies. Als je mee wilt spelen, zul je dat ding van hand tot hand moeten laten gaan. Oppakken, passen en rennen maar. Met deze wijze woorden worden de Mini’s het veld ingestuurd voor de laatste pot. Als extra opdracht worden twee doelstellingen opgesteld voor de finale 12 minuten. Wij willen deze dag afsluiten met minimaal één try en we willen zo lang mogelijk op de helft van de tegenstanders spelen.
‘the Waterland Wall…’ Annoying as h%^((…
Met trots en opgeheven hoofd lopen de spelers van Waterland na het laatste fluitsignaal van het veld af. Het is gelukt. In deze apotheose viel alles op zijn plek. Er werd vol hartstocht gestreden voor iedere klodder modder, het speelveld werd omgeploegd tot akker en is klaar om ingezaaid te worden. De tegenstand werd teruggedrongen op eigen helft en wist daar maar moeizaam onderuit te spelen. Tot irritatie van enkele Alkmaarders wisten de Waterlanders druk te zetten. Was de bal net in Alkmaarse handen, hing er al een rood-wit-blauw shirt om hun middel. Dominant in de scrum en heersend in de ruck. Goede veilige tackles, lekkere passes resulteren in twee trys en één bijna-try. Wat warme gloed stijgt op uit de trotse borstkassies van onze binken en binkinnen. Dit is wat je noemt groeien!
Growing into continuous improvement…
Zo zie je maar weer, we groeien. Vorige week als collectief, deze week weer als machine. Denk in verbetering, voel je verbonden met je eigen ontwikkeling en de ontwikkeling van je team. Zo groeien we uit tot de schrik van de regio, de kerels en meiden die iedere opponent bij de strot grijpt en op de eigen achterlijn parkeert.
We zijn net als de snor van een vader, hij blijft groeien…!
Check en doneer het aan RC Waterland Moustache Mini’s team in het kader van Movember!
Power to the PoP, Sforza di Mini’s
“The expert in anything, was once a beginner”