Waterlands Bende van Ellende (part two)
De ovale knikker die door twee teams enthousiast heen en weer wordt gebracht op een groen stukje gras waar de dauwdruppels glinsteren in de ochtendzon. Hoge palen, groene graspollen, bagger en bitjes. Duwen, trekken, tackle en weer verdergaan. Een lach, een traan, de uitgestoken hand die je helpt opstaan.
Zaterdagochtend de wekker gaat. Iedere vezel van je lijf maakt zich klaar voor een nieuwe dag op het veld. De kleedkamergeur baant zich een weg door je neus naar je brein en je weet het: hier gaat het gebeuren. Met je noppen door het kort gemaaide gras, kijk je naar de uitgezette veldjes. Vlaggetjes en afzetlint markeren de arena van vandaag. Plaats van handelen is Rugbyclub Zaandijk. Terwijl de ouders hun handen warmen aan een papieren bekertje met koffie, werkt de “Bende van Ellende” onder leiding van coach Wesley de Warming-up af. Met de spieren warm en de geoefende ruck weer vers in het geheugen, slaat plotsklaps het noodlot toe. Een kleine blessure speelt op en houdt Mea vandaag aan de kant, maar zij blijft er bij om het team te steunen.
“Audentes Fortuna Iuvat”
staat te lezen achter op het shirt van Amsterdam, de eerste tegenstander van vandaag. “Fortune favours te brave” of vrij vertaald het “Geluk zij met de dapperen.!” In de titanenstrijd om de trofee der dapperheid deden de twee teams niet voor elkaar onder. In een mooi gelijk op gaande strijd werd er goed gerugbyd door beide teams. Faire tackles, veel strijd en goed uitgevoerde rucks resulteerde in een prachtige 4-4 aan het eind van de eerste pot. Opvallend was de alertheid en support bij de Bende van Ellende als het aan kwam op de rucks. Dit resulteerde in veel balbezit en dus een voortzetting van de aanval.
That’s the Rugby-spirit…
Tegen het eerste team uit Haarlem werd wederom gestreden voor iedere grasspriet. Iedere centimeter terreinwinst werd zwaar bevochten. Beide teams wilden niet voor elkaar onderdoen en kwamen uiteindelijk met 3-3 beiden als winnaar van het veld. Bij Rugby kun je gewoon met het andere team meespelen als zij er een te weinig hebben. That’s the Rugby-spirit.
Spelleider…
Het tweede team van Haarlem was iets te machtig voor onze Benjamins. Het fysieke sterke spel van Haarlem vraagt nog iets meer gewicht en durf. De Ref ontpopte zich tot ware spelleider. Coachend begeleidde hij beide teams naar het einde van de wedstrijd. Met zijn zware Engelse accent, spoorde hij beide teams aan om vooruit te spelen, de confrontatie op te zoeken en niet alleen dwars over het veld te blijven rennen. Net als op het WK; vooruit, terrein winnen, tackle, ruck en weer door. Een 1-4 nederlaag, maar wel veel geleerd over de bedoeling van het spelletje.
De laatste ronde…
In het laatste potje staat het team uit Alkmaar tegenover onze dappere Rugbyers. In een gelijk opgaand wedstrijdje lijkt het er lang op dat de Bende van Ellende als overwinnaar van het veld stapt. Zo aan het eind van een lange ochtend daalt de concentratie echter een beetje en daar weet Alkmaar handig gebruik van te maken. Door snelle spelhervattingen staat er na het laatste fluitsignaal 4-4 op het scorekaartje van de Ref.
De opbrengst van een zaterdagochtend Zaandijk: heel goede inzet, mooie try’s, stevige tackles en een team dat steeds meer op elkaar ingespeeld raakt. Ze weten elkaar steeds beter te steunen in een aanval en verdedigend op te vangen. It’s a learning game…!
Let’s go Monsters…